Hoe ziet samenwerking er uit als we ons laten inspireren door de natuur? Als we leren van ondergrondse schimmelnetwerken, bosbranden en bomen? Op donderdag 29 januari mocht ik een keynote lezing verzorgen voor Groenpact, de netwerkorganisatie voor het groene domein.

Met trots presenteer ik de Futures Ecologies Toolbox. Download hem nu. Met deze unieke aanpak breng ik organisaties de kracht van langetermijndenken, doorbreken we hokjesdenken en inspireren we een positieve toekomstvisie. Gebaseerd op succesvolle toepassingen bij gerenommeerde organisaties zoals UNESCO en NASA, is deze toolbox dé sleutel tot veerkrachtige langetermijnvisies, bevordert innovatie en creëert synergie.

In de podcastserie de toekomstecoloog neemt Marjolein Pijnappels, de eerste Nederlandse toekomstecoloog, je mee naar de toekomst. Marjolein ontwikkelt toekomstscenario's geïnspireerd door de natuur. Met haar methode Futures Ecologies verkent ze samen met jou de toekomst met inzichten uit speculatief ontwerp, storytelling en de natuur.

In een wereld waarin onze interacties met de natuur en het milieu steeds belangrijker worden, is het van cruciaal belang nieuwe samenwerkingsvormen te verkennen. De 'zoöp' is zo'n initiatief dat opvalt, omdat het menselijke en niet-menselijke gemeenschappen met elkaar verbindt en de toekomst vormgeeft met duurzaamheid en ecologische groei als speerpunten.

In een wereld die steeds complexer wordt en waarin de effecten van klimaatverandering, ecologische verwoesting en sociale ongelijkheid steeds duidelijker worden, is het tijd om na te denken over nieuwe manieren van economisch denken.

Onze tijd wordt gekenmerkt door enorme uitdagingen met betrekking tot het milieu en de samenleving. Een diepgaande verschuiving in perspectief is essentieel als we de onderling verbonden kwesties van klimaatverandering, sociale ongelijkheid en ecologische degradatie willen aanpakken. Aan de basis van deze transformerende reis naar een duurzame toekomst ligt een relationeel wereldbeeld.

Ooit gehoord van de ‘Kikkerkoning’ van Taiwan? Ondernemer Chen Lu-He, werkt op zijn theeplantage samen met spinnen, sprinkhanen en thee om iets unieks te creëren: een honingthee. Planten en dieren zijn hierbij geen grondstoffen, maar partners.

Grote dorpen zijn de toekomst, denken sommige experts. Steden lopen leeg en zijn niet zelfvoorzienend. Met werken op afstand, leren op afstand, de ruimte, de mogelijkheden voor duurzaamheid... wat als dorpen de hotspots van de toekomst zouden worden? Vrijdag lanceren we Horst Futures tijdens HILTHO Horst.

Wanneer we ons losmaken van natuurlijke cycli, ruilen we verbondenheid in voor comfort. Onze ontkoppeling van de natuurlijke cycli en seizoensperikelen stelt ons in staat om te groeien en consumeren ver voorbij de draagkracht van het ecosysteem van onze planeet. Kan een zogenaamde ecologische kalender ons naderbij de natuur (waar we een onderdeel van zijn) brengen?

Horst Futures is een uniek experiment waar alle dorpsbewoners samen nadenken over de toekomst.

We hebben een nieuwe manier nodig om toekomstbestendigheid te kaderen. Niet als een methode om alles wat we hebben te redden, maar als een manier om weg te doen wat ons niet langer dient: en eentje die vergankelijkheid en zelfs de door omarmt.

Ik ben bezig met de ontwikkeling van iets wat ik 'Futures Ecologies' noem, toekomstscenario’s die ontwikkeld zijn door de lens van ecologie. Het is een benadering die methodes uit de ecologie, speculatief ontwerp en storytelling combineert om zo levendige en concrete beelden van de toekomst te creëren.

Ik ben ervan overtuigd dat kinderen essentieel zijn in het vormgeven van onze toekomst. Niet alleen omdat zij de toekomst zijn, maar vooral omdat kinderen in staat zijn buiten bestaande kaders te denken en dromen en dit hebben we als samenleving broodnodig.

Zwangere cyborgs, multi-generationeel wonen, en virtuele steun van (overleden) grootmoeders: dertien vroedvrouwen, zorgprofessionals, kunstenaars en onderzoekers kwamen op 11 mei 2023 samen in Utrecht om te brainstormen over de toekomst van geboorte(zorg) voor het project Birth Futures.

Het kapitalisme, door velen beschouwd als de grote boosdoener, zit zowel in onze natuur als in die van andere soorten. Hier introduceer ik het mycelium, de oudste markteconomie ter wereld, dat de wortels van tachtig procent van alle plantensoorten met elkaar verbindt, voedingsstoffen en communicatiesignalen uitwisselt, en op slimme wijze voedselschaarste creëert om zijn eigen overleving te waarborgen.

“Een museum van de 21e eeuw is flexibel en responsief en via multiplatformnetwerken verbonden met een breder publiek. Ze beschikken over proeftuinen, opslaglocaties en slimme technologie en ontwikkelen snel nieuwe tentoonstellingen en programma's. Dit is een museum dat is ontworpen om de toekomst opnieuw uit te vinden.” bron: #futuremuseum

Hoe kunnen we een rechtvaardige, klimaatbestendige en bloeiende toekomst creëren in stedelijke gebieden? Ik werd uitgenodigd om te spreken over het onderwerp van de maatschappelijke transitie naar klimaatvriendelijke steden bij Pakhuis de Zwijger in het programma ‘Designing Cities for All’.

Vroeger bouwde men kathedralen, maar wat is de erfenis van ónze generaties? We laten in de oceaan een plastic soep achter met eeuwigheidswaarde. Ironisch genoeg (maar niet bepaald verrassend) is juist ons kortetermijndenken de oorzaak van deze langertermijn erfenis. Hoe kunnen we ‘kathedralisch’ denken inzetten om betere voorouders te worden?

Hoewel we hard hebben gewerkt om wat te maken van onze tuin, hebben we het écht harde werk niet eens zelf gedaan. Het omploegen van de bodem met duizenden kleine haarvaatjes. Het uit de bodem trekken van overtollig stikstof en opslaan in blad en stengel. Het herstellen van de verbroken myceliumdraden en de aanleg van ondergrondse schimmelwegen naar de nieuwe plantenpopulatie. Dat doen wij niet, dat doen zij. De miljarden wezens die in en op de grond leven.

We leven in roerige tijden waarin veel van onze huidige instituties en vertrouwde systemen op de schop gaan. Als het vertrouwde afbrokkelt kun je twee dingen doen: je hoofd in het zand steken en verder gaan zoals je altijd deed, of je gooit het roer om.